[maat_]

O ja pierniczę! Powiem szczerze, ze mnie nigdy nie spotkało cos takiego! Ale chyba by mi się mózg spalił

[ChaserJohnDoe]

Chciałem babkę ochrzanić, ale stwierdziłem, że z patolą nie będę się kłócił.

[maat_]

ChaserJohnDoe, Nie dziwię Ci się, z taką to nigdy nic nie wiadomo

[Kasia111624]

Całe życie spędzam w Wwie i jestem zadowolona z tego faktu, choć i inne duże miasto, najchętniej Wrocław, by mi podeszło. Mam miejską duszę; lubię neony sklepowe i ruch uliczny, bliskość opieki medycznej i wybór sklepów, etc.
Co mnie wkurza? Ano niestety, jest w stolicy buractwa mnogość.
Prawdziwi Warszawiacy poginęli na wojnie albo wymarli, jakieś ostatki się jeszcze trzymają, ale już mało ich widać, tyle co na obchodach Powstania. Nazjeżdżało się za pracą tego wszystkiego i naniosło swoje, ujmę to miłosiernie, zwyczaje - jak idziemy grupą chodnikiem, to całą ławą, co tam, że ktoś idzie z naprzeciwka. Psie kupy - może co trzeci właściciel zbiera. Po sylwestrze śmieci po fajerwerkach zbierają może pojedyncze jednostki. Głośne rozmowy przez telefon czy to na ulicy czy w komunikacji miejskiej są na porządku dziennym. Co jakiś czas giną z przystanków rozkłady jazdy. Jak dadzą coś darmo to robi się apokalipsa, nieważne, że to np. pieczona kiełbasa podczas letniego festynu przy 30C...
Tyle mówi się o anonimowości w wielkich miastach, ale w moim najbliższym otoczeniu tego nie widać; mam sąsiadkę, wcale nie samotną (mężata w średnim wieku, 3 synów, wkrótce babcia), która jak psa wyprowadza to żadnemu sąsiadowi czy to od nas z bloku czy z sąsiednich nie przepuści, no typowe osiedlowe Google. Kolega z bloku obok opowiadał, że z kolei jego sąsiadka potrafiła wprost i bez najmniejszego zażenowania zapytać o wysokość pensji .
Pomieszka to ze dwa lata i już wielki Warszawiak, a mnie jest wstyd, bo chociaż jestem z urodzenia tutejsza to nigdy się nie wywyższałam, bo niby jaka to zasługa czy chwała? Strach się przyznać do pochodzenia poznając kogoś w sieci...
OK, popastwiłam się nad ludem, pora na architekturę. Na prawym brzegu Wisły na przeciwko błyszczących blichtrem galerii handlowych stoją kamienice tak zniszczone, że nie mogę się nadziwić, że to wszystko nie rozpadnie się od podmuchu wiatru. W mojej dzielnicy dominują bloki z wielkiej płyty, ale już po sąsiedzku mam Wilanów z jego pałacem, a w śródmieściu socrealistyczne siermiężne budownictwo obok szklano-stalowych wieżowców. Do tego w każdej jednej dzielnicy coś, czego serdecznie nie znoszę - strzeżone osiedla. Paskudny patchwork.