[Ascara]

Jak już wcześniej wspominałam, jestem na czwartym roku medycyny (a właściwie go zaczynam). Coś niecoś już na temat tych zagadnień wiem, a kiedy nie wiem, orientuję się, gdzie tego szukać. Jeśli będziecie mieć więc jakieś pytania powiązane ze zdrowiem (ogólnym, np. "Co to jest ta PUVA?" albo własnym, np. "Wyskoczyły mi na przedramieniu takie fioletowe, kanciaste i bardzo swędzące grudki, co to może być?") to zapraszam.

[Idealized]

Co to jest ta PUVA?

[bartek82r]

[Ascara]

[Adrian1234]

Często wyskakują mi na nogach i rękach takie cosie:
http://images.tinypic.pl/i/00697/7ntub5ar0ivr.jpg
No dobra, w zasadzie wiem co to jest, chciałem się tylko pochwalić .

[Dawidiusz92]

Różyczka, ospa, rozmnożone małe stygmaty.

Różyczka, ospa, rozmnożone małe stygmaty.

[maat_]

Toś Ty pasjonatka! Moja matka jest lekarzem ciężko z nią wytrzymać, a właściwie z piekielnymi. Ludzie uważają, że to ok podejść do niej przy obiedzie z rodziną prezentując swoje chore dziecko i opowiadać o wymiotach, kupach, moczach, próbkach kału, prezentować w miejscu publicznym wszelkie wypryski, wrzody, ropnie i itd. A co tam, że ludzie jedzą obiad, a co tam że środek marketu. A co tam, ze pediatra niech poradzi z kardiologi, onkologii, podologii, ortopedii, nie pamiętasz jak się parametr z krwi nazywał, który nie był w normie a co tam, gadaj pół godziny może w jakiś magiczny sposób się domyśli cóż Ci jest Takich historii mogłabym setki opowiadać. Współczuję Ci tego co Cię czeka w życiu prywatnym. A szczególnie totalnego nie zrozumienia zasad funkcjonowania NFZ i relacji łączących tę instytucję z lekarzami.

[Pierdomenico]

maat_,potwierdzam w zupełności! Mam w rodzinie ginekologa i dwóch pediatrów, to o czym piszesz mają na co dzień. Kuzyn jest ginekologiem i na każdym spotkaniu z kimkolwiek, musi odpowiadać na setki pytań i hipotez. Właściwie już nie odpowiada, bo ile można siedzi się przy stole i nagle opowieści o wrzodach, prostatach i innych, szczególnie starsze osoby w pewnym momencie pragną rozmawiać o swoich dolegliwościach z każdym ale jak lekarz, to nagle żaden inny temat nie istnieje... O ciągłym liczeniu na załatwienie różnych spraw ,,po znajomości,, nie wspominając.

[Ascara]

Może jestem dziwna, ale... Nie przeszkadza mi to. Nie widzę niczego zdrożnego w mówieniu przy obiedzie o wrzodach i stolcach, po prostu mnie to w żaden sposób nie rusza. Już teraz mi się zdarza rozmawiać z kimś na taki temat, nawet z własnej inicjatywy, nie przerywając jedzonka. Kiedyś mieszkałam z "diagnostyczką" laboratoryjną i właścicielka prawie zwróciła, jak weszła do kuchni, a ona przy obiadku opowiadała mi, w czym to pacjenci stolca do badania nie przynoszą.
Cóż, moim zdaniem lekarz to jak ksiądz - służba 24/7, to tylko taki element pracy.

[KotMaAleAlaMaKota]

Ascara, będziesz prawdziwym lekarzem z powołania

Ascara, będziesz prawdziwym lekarzem z powołania

[Ascara]

KotMaAleAlaMaKota, właśnie coraz częściej zastanawiam się, czy tak jest. Coraz częściej mam ochotę w ogóle rzucić to wszystko w cholerę i zająć się czymś mniej obciążającym. Coraz częściej też zastanawiam się, czy nie stałam się już zimną suką - wychodzę ze szpitala i zapominam o pozostawionych tam pacjentach, o tym, co ich boli, o tym, że jutro już ich nie zobaczę, bo w nocy prawdopodobnie umrą. Uczono nas tego, uczono nas oddzielania pracy od życia prywatnego, a jednak... Dla mnie to chore, że gdy zamykają się za mną drzwi szpitala, wszystko zostaje tam. Żyję swoim życiem, uczę się, oglądam coś, śmieję się, podczas gdy oni umierają. Może to cecha, którą powinien posiadać każdy lekarz, ale dla mnie jest to jakiś rodzaj zezwierzęcenia. Zauważyłam, że mam w sumie to samo, jeżeli idzie o bliskich. Mój wujek miał poważny nowotwór w obrębie twarzy. Właściwie połowy jej nie miał na krótko przed śmiercią, ziejąca pustką dziura przez policzek i część szyi, zwisająca po krtań przerosła warga... Strasznie to wyglądało. Wyszłyśmy od niego z mamą, która była absolutnie wstrząśnięta, bo w życiu czegoś takiego nie widziała, a ja włączyłam w aucie radio i zaczęłam gadać o pierdołach. Może ja tracę jakiś humanizm...

[maat_]

Tak, ale Ty wybrałąś ten zawód a ja i mój Tata byliśmy atakowani w miejscach typu obiad w restauracji, przez obcych ludzi, którzy widząc moją Mamę dostają małpiego rozumu. Próba wyłudzenie porady, obojętnie gdzie w obecności osób trzecich to standard. Powiedz jak leczyć na "gębę" bez badania pacjenta? Szczyt wszystkiego to jakiekolwiek uroczystości rodzinne w restauracji w szerszym gronie, gdzie jest kilku lekarzy i dwóch prawników. Ludzie złażą się od innych stolików i mają gdzieś, że są jakieś normy zachowań. I się zaczyna. Jeśli spławisz lub z zgodnie z prawdą powiesz, ze przyjmujesz w takich i takich godzinach tu i tu to wielki foch plus uznanie, żeś cham i buc i do tego się wywyższasz. Wielkie zdziwienie było w tym roku podczas sylwestra, że moja Mama nie zabrała ze sobą recept i słuchawek. (nie wiem po co na dorosłą imprezę słuchawki pediatrze)
A teraz news dnia: zaraziłam moją Mamę! Kobietę, na która od 35 lat kaszle i prątkuje po 30-40 osób dziennie i która w tym czasie było chora góra 5 razy:-) Była wczoraj mnie zbadać z rana i ciach dziś leży!

[Ascara]

maat_, ale każdy specjalista skończył te same studia. Ja chcę iść na psychiatrię, to znaczy, że nie umiem osłuchać pacjenta? Chociaż domyślam się, że dla osób z zewnątrz może to być uciążliwe.
Raczej na Twoją mamę nikt nie prątkuje, skoro jest pediatrą... Dzieci raczej nie mają gruźlicy ani MAC.

[KotMaAleAlaMaKota]

Ascara, Myślę, że lekarz powinien być tak "pomiędzy". Nie może za bardzo przejmować się pacjentami, bo to może doprowadzić do jakiegoś załamania, nie każdemu da się pomóc/wyleczyć. Ale też nie może być takim, którego absolutnie nic nie rusza i rzuca pacjentowi tekstem "masz raka, umrzesz. do widzenia następny proszę!" Niestety ja się spotkałam właśnie z takim lekarzem, który nie dość, że źle mnie zdiagnozował to jeszcze powiedział mi to w taki sposób, że się załamałam i wyłam cała drogę do domu i długo, długo później aż trafiłam do kogoś bardziej kompetentnego. Nie mam szczęścia do lekarzy teraz też mam masę problemów przez jedną lekarkę, ale to już inna historia. Ona właśnie była taka, że cokolwiek jej mówiłam to to zlewała i twierdziła, że "tak musi być"

Ascara, Myślę, że lekarz powinien być tak "pomiędzy". Nie może za bardzo przejmować się pacjentami, bo to może doprowadzić do jakiegoś załamania, nie każdemu da się pomóc/wyleczyć. Ale też nie może być takim, którego absolutnie nic nie rusza i rzuca pacjentowi tekstem "masz raka, umrzesz. do widzenia następny proszę!" Niestety ja się spotkałam właśnie z takim lekarzem, który nie dość, że źle mnie zdiagnozował to jeszcze powiedział mi to w taki sposób, że się załamałam i wyłam cała drogę do domu i długo, długo później aż trafiłam do kogoś bardziej kompetentnego. Nie mam szczęścia do lekarzy teraz też mam masę problemów przez jedną lekarkę, ale to już inna historia. Ona właśnie była taka, że cokolwiek jej mówiłam to to zlewała i twierdziła, że "tak musi być"

[maat_]

Ascara wydaje mi się iż taka postawa jest konieczna by zachować zdrowie psychiczne. Jesteś młoda i wrażliwa, więc trudno pogodzić Ci się z pojawiającym się brakiem empatii w standardowym wydaniu. Mam te swoje 34 lata i od 11 jestem na swoim. Nawet ja nie będąc lekarzem a jedynie żyjąc obok musiałam się znieczulić. Moja Mama ma gabinet i teraz już jest luzik, ale pamiętam czasy gdy nie było jeszcze w Polsce telefonów komórkowych i ludzie dzwonili na telefon stacjonarny u nas w domu. Odbierał mój Tata lub ja. Roztrzęsione matki nie umieją się tak zwyczaj nie umówić na wizytę, one muszą opowiedzieć Ci wszystko. Jaki sens ma opowiadanie np 11-latce na co choruje Twoje dziecko? Nie wiem, ale doskonale pamiętam ten moment, w którym postanowiłam co jak co ale ja tak żyć nie będę. Miałam 15 lat to był 1996 Mama kupiła telefon komórkowy. Jaka to była cegła:-) nokia z pierwszym wężem:-) Ach czar wspomnień:-) Jaka to była dla nas ulga. W końcu normalnie można było zjeść obiad w domu bez ryzyka słuchania o wszelkich wydzielinach ciała. Mama pracuje już długo ma też zajęcia ze studentami i twierdzi, że tylko Ci którzy mają jakieś hobby poza pracą znoszą to dobrze. Ciężko mieć hobby przy tak trudnych studiach, ale odskocznia jest niezbędna. Nie daj się! A o jakiej specjalizacji myślisz?

EDIT: No dobra nie może nie prątki tylko wszelkie bakcyle jak to mówiło się kiedyś:-)

EDIT: Psychiatria oj to się napatrzysz. Mam tragiczny przypadek w najbliższej rodzinie, ale to raczej straszna historia na pw niż na forum. (niestety, ani ubezwłasnowolnienie ani skierowanie na pobyt stały w DPS, ani szpital nie pomagają. Schizofrenik z zaburzeniami osobowości do tego narkoman i nie chce się leczyć, jest strasznie agresywny i żaden DPS z tego powodu nie chce go przyjąć, takie ośrodki wolą mieć zniedołężniałych staruszków z alzheimerem niż młodego silnego i bardzo agresywnego byczka)

Wiem, że te same studia, ale w sylwestra dorosłych ludzi? I jak niby ma tą receptę wypisać skoro nie jesteś do niej zarejestrowany?

[Dawidiusz92]

Jak działa test na alkohol i narkotyki robiony poprzez mocz. Tzn. czy jeśli spożywam alkohol od czasu do czasu, a test robię za parę dni może mi coś wyjść?
Mówili też, żeby nie spożywać makowca i ogólnie maku.

Jak działa test na alkohol i narkotyki robiony poprzez mocz. Tzn. czy jeśli spożywam alkohol od czasu do czasu, a test robię za parę dni może mi coś wyjść?
Mówili też, żeby nie spożywać makowca i ogólnie maku.

[maat_]

Praca?

[Dawidiusz92]

maat_, tak.

maat_, tak.

[Ascara]

Dawidiusz92, po paru dniach raczej nie. Jak działa - wykrywanie po prostu metabolitów. Ciężko mi powiedzieć, jak długo się utrzymują...

[Dawidiusz92]

A przed takim testem rano mogę zjeść? Bo pewnie firma będzie chciała, żebym "sikał" na miejscu, a jednak mam kawałek drogi do nich.

A przed takim testem rano mogę zjeść? Bo pewnie firma będzie chciała, żebym "sikał" na miejscu, a jednak mam kawałek drogi do nich.