[Matula]

Czy wierzysz w siebie? Ja wierze , bo tylko wiara w nas samych pomoże w codziennym życiu

[bezn]

,,[...]Cóż więc jest? Co zostało nam, co wszystko wiemy,

dla których żadna z dawnych wiar już nie wystarcza?

Jakaż jest przeciw włóczni złego twoja tarcza,

człowiecze z końca wieku?... Głowę zwiesił niemy."

[maat_]

Sama wiara to za mało, to banalny slogan, wiara w siebie musi być poparta gotowością do cięzkiej pracy w życiu i nad sobą i gotowością do poświęcania się. Do tego wiara w siebie nie musi być zawsze zjawiskiem pozytywnym. Jesli wierzysz w siebie i jesteś gotów dążyć po trupach do celu jest to zjawisko szkodliwe. Wiara w siebie powinna być też poparta realną swiadomością swoich mozliwości, zarówno stron mocnych jak i słabym

[Husarz712]

maat_,

[maat_]

Husarz712,

[Adrian1234]

Nie za bardzo, do tego praktycznie w ogóle przestałem wierzyć ludzi .

[maat_]

Adrian to zupełnie jak we mnie, nikt już nie wierzy w maat żadnego kultu, świątynie zasypane piaskiem pustyni lub zmienione na muzea

[bezn]

maat_, nie mart się, w Rodzimowiercach nadzieja. Jest neopoganizm, Wicca...jakaś maat na pewno się tam znajdzie

[maat_]

bezn, Jest nadzieja!

[BlueAlien]

Czyli wiara w siebie


To samoświadomość i obiektywne patrzenie na siebie samego?

[bezn]

BlueAlien, zależy. Ja bym raczej powiedziała, że wiara w siebie to zaufanie wobec swoich możliwości oraz docenianie siebie jako osoby oraz głębokie przekonanie że jest się wartościowym człowiekiem bez względu na koleje losu jakie nas dotknął.

[maat_]

bezn, Zgadzam się

[Kasia111624]

Nie wierzę w siebie, bo mam ku temu obiektywne podstawy, ale od kilku lat wdrażam jedną myśl - nie mówię o sobie źle przy innych, zwłaszcza słabo znających mnie osobach. A nuż odniosą dobre wrażenie, po co to psuć.

[maat_]

Kasia111624,

[bezn]

Kasia111624, moim zdaniem dana osoba nie może być obiektywna w swojej sprawie - trudno być obiektywnym stojąc w środku jakiejś sprawy. Nie mówiąc już o tym, że nasze patrzenie tak naprawdę jest warunkowane - socjalizacją pierwotną i wtórną, nasiąkaniem kontekstów i wzorców kulturowych itd. Oczywiście, można mieć przekonanie że jest się obiektywnym ponieważ ,,kto jak kto, ale ja znam siebie najlepiej" ale to taka iluzja. Sama wiele razy przekonałam się jak bardzo siebie nie znam czy siebie nie poznaję w konfrontacji z innymi osobami, uczuciami, sytuacjami itp.

[Blacks]

bezn, to zależy, można np. obiektywnie mówić o swoich kompetencjach twardych, gdyż są one weryfikowalne.

[bezn]

Blacks, można mieć kompetencje bez umiejętności wtedy mamy dwa przeciwstawne stanowiska np. co z tego, że powiem że jestem wykształconym mechanikiem samochodowym jak mam tylko papier bez umiejętności realnej naprawy samochodów. Dla kogoś sam fakt potwierdzenia papierem umiejętności stanowi o jego wartości obiektywnej bo ma punkt odniesienia na zewnątrz. Dla mnie umiejętności twarde nie stanowią realnie o poczuciu wartości. Dla mnie, podkreślam.

[Blacks]

Dlatego mówiłem o realnych, weryfikowalnych kompetencjach twardych, o których jasne można ściemniać, ale można też mówić obiektywnie widząc swoje osiągnięcia.

[bezn]

Blacks, tyle że wiara w siebie daje tę możliwość . Gdy nie masz wiary w siebie to nawet jeśli masz realne kompetencje twarde to nie znaczy, że potrafisz się nimi wykazać. Znam osoby bez kompetencji, które nadrabiają to wiarą w siebie. Ot paradoks.

[Blacks]

Jak dla mnie to działa w dwie strony. Wiara w siebie pozwala dobrze się wykazać swoimi kompetencjami, zaś osiągnięcia, tą wiarą mogą Cię napełnić.
Lepiej nam idzie dana rzecz, jeśli wiemy, że potrafimy to zrobić bo już robiliśmy to wcześniej.